ဘယ္ ယံုၾကည္မႈ စနစ္ ပံုစံမ်ိဳးမွ မရွိပါဘူး။ ယံုၾကည္မႈ၊ ဘုရားသခင္ဝါဒ၊ နိယာမ၊ ဝါဒ စတာေတြလည္း မရွိဘူး။ အဲ့လို မရွိရျခင္း အေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ား နားမလည္ေသးဘူး- ဒိ့အတြက္ နားလည္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ တစ္ခုပဲ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ဘာဝနာနဲ႔ ေနၾကည့္ပါ။ ေန႔စဥ္ လႈပ္ရွား လုပ္ကိုင္ ေနရင္း ခင္ဗ်ား သႏၱာန္ မွာ တည္ျငိမ္သြားေအာင္၊ တိတ္ဆိတ္ သြားေအာင္ ေနၾကည့္ပါ။ က်ေနာ္ အဲ့လိုပဲ ေျပာႏိုင္ပါမယ္။ အဲ့ဒီ အခါမွာ ခင္ဗ်ား အခုေျပာတဲ့ ယံုတယ္ မယံုဘူး ကိစၥ ေတြက အေျဖရွင္းသြား ပါလိမ့္မယ္။
ယံုတယ္ ဆိုတာ ဟာ- တကယ္စင္စစ္ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် မသိလည္း ယံုႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေရးမိသေလာက္ ေရွ႕ပို႔စ္ အပုဒ္ ( ၂၀ ) ေက်ာ္ ေလာက္ ဟာ – ခင္ဗ်ား သိခ်င္တဲ့ တစ္စံုတစ္ခု အေပၚ ခင္ဗ်ား မသိဘဲနဲ႔ မယံုေစခ်င္ဘူး လို႔ ေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ား က အဲ့တစ္ခုခု ကို သိျပီးျပီ ဆိုရင္လည္း – အဲ့တစ္ခုခု အေပၚ ယံုတယ္ ၊ မယံုဘူး ဆိုတဲ့ ကိစၥ၊ ေမးခြန္းေတြ ေပၚေပါက္ လာပါဦးမလား။ နားရွဳပ္ သြားပါသလား။
ဥပမာ တစ္ခု ေပးပါမယ္။ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ား ေရွ႕မွာ လက္သီးဆုပ္ ျပထားတယ္ ဆိုပါစို႔။ က်ေနာ့ လက္သီးဆုပ္ထဲမွာ ဇီးေစ့ တစ္ေစ့ ထည့္ထားတယ္ လို႔ ခင္ဗ်ားကို ေျပာမယ္။ ခင္ဗ်ား က က်ေနာ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရွိတာမို႔ တစ္ခါတည္း တန္းျပီး၊ ယံုခ်င္လည္း ယံုသြားမယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ ခင္ဗ်ားက မယံုၾကည္ပါဘူး ဆိုရင္ က်ေနာ္က — ဒီလက္ဆုပ္ထဲကို ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ထည့္ခဲ့တာ၊ ငါ့လက္ကို ၾကည့္- ငါ့လက္ထဲမွာ ဇီးေစ့မရွိဘဲ ငါ ဒီလို ကိုင္ေနပါ့မလား၊ ငါေစာန ကတည္းက ဇီးသီး စားေနတာ မင္းမျမင္ဘူးလား၊ ဇီးေစ့ ကို လႊတ္ပစ္ လိုက္တာေရာ မင္းေတြ႕လို႔လား – ငါကိုင္ထားတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္ — စသျဖင့္ ခင္ဗ်ား ယံုေအာင္ လွည့္ပတ္ေျပာမယ္။ ေၾကာင္းက်ိဳး ယုတၱိေတြ ခင္းျပမယ္။ ေနာက္ဆံုး ခင္ဗ်ား ယံု သြားပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ။ က်ေနာ္က လက္ဝါးျဖန္႕ျပမယ္ ဆိုပါေတာ့ ။ က်ေနာ့လက္ဝါး ေပၚမွာ ဇီးေစ့ ေတြ႕မယ္။ အဲ့ဒီအခါ ငါ့လက္ထဲမွာ ဇီးေစ့ ရွိေနတာ မင္းယံုပါေတာ့—လို႔ က်ေနာ္ က ေျပာပါမယ္။ တကယ္တမ္း ေျပာစရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ ျမင္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ က ငါ့လက္ထဲမွာ ရွိေနတာကို မယံုနဲ႔ကြ လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ား အသိကို ေဖ်ာက္လို႔ မရေတာ့ဘူးရယ္ ။ ဘာလို႔ဆို ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ ျမင္လိုက္ လို႔ပဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ယံုၾကည္မႈ စနစ္ အားလံုး ကို က်ေနာ္ လက္မခံပါဘူး။
( အကိုးအကားေလး တစ္ခုခု ျဖစ္ျဖစ္ ထည့္ေပးပါ လို႔ ေျပာထားတဲ့ အတြက္ – က်ေနာ္ တစ္ခု ကိုးကား ပါမယ္ )
ဗုဒၶေဂါတမ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္မွာ – ဧဟိ ပႆိက ။ ဧဟိ- လာပါ။ ပႆိက – ရွဳလွည့္ပါ၊ ၾကည့္လွည့္ပါ လို႔ပဲ ပါပါတယ္။ လာပါ- ယံုပါလို႔ မေျပာထားပါဘူး။ ဒီစကားဟာ တကယ္စင္စစ္ လက္ေတြ႕က်တဲ့ စကား ျဖစ္ပါတယ္။ ငါ့တရားေတာ္ကို မယံုၾကည္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ လို႔ ေျပာထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့တရားေတာ္ကို မယံုၾကည္တာ ယံုၾကည္တာ အပထား၊ သိခ်င္ရင္ လုပ္ၾကည့္လွည့္ လို႔ ေျပာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ဘာသာေရး ( Religion ) ထဲ ထည့္မယ္ ဆိုရင္- က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ဘာသာတရားေတြ ထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာ ဟာ လက္ေတြ႕အက်ဆံုး၊ အရဲရင့္ဆံုး၊ အစမ္းသပ္ အခံႏိုင္ဆံုး၊ အျပတ္သားဆံုး နဲ႔ အရွင္းလင္းဆံုး ဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာ ဟာ မ်က္ကန္း- ယံုၾကည္မႈ ၊ ကိုယ္ေတြ႕ မပါတဲ့ ယံုၾကည္မႈ ကို အေျခခံ ျပီး တည္ေဆာက္ထားတာ မဟုတ္လို႔ပဲ။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေျခခံဟာ ကိုယ္ေတြ႕ မပါတဲ့ ယံုၾကည္မႈ မဟုတ္ဘူး။ မိမိ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ရရွိတဲ့ အသိ အျမင္ကိုသာ အေျခခံပါတယ္ ။
from zayya
No comments:
Post a Comment